قطع ارتباط ناوبری ماهواره ای

تقویت کننده ناوبری UAV // تقویت کننده GPS// تقویت کننده 1.1 تا 1.6 گیتارز

محدوده فرکانس عمدتا در 1100-1700MHz متمرکز شده است.

GPS L1, L2, L3, L4, L5

گلوناس: L1, L2

BDS: B1, B2, B3, L, S

گاليليو: L1, E5b, E5a

سيگنال جي پي اس خيلي ضعيفه و از صداي طبيعي زمين نزديک تره استفاده از آنتن های غیر فعال که معمولاً استفاده می شوند 3-6dB افزایش در مناطق باز، سطح دریافت کل می تواند تا حدود -120dBm برسد. سیگنال GPS غیرنظامی یک سیگنال طیف گسترده با فرکانس 1575MHz و پهنای باند 2.046MHz است. افزایش طیف پخش 43dB است و Cb/N0 6dB در نظر گرفته می شود. اگرچه هر گونه دخالت تا زمانی که موثر باشد قدرت بالا ، اثربخشی تداخل در برخی از باند های فرکانس به دلیل افزایش طیف گسترده بسیار ضعیف است. در میان روش های آسان برای پیاده سازی، تداخل سر و صدا در تمام باند دارای مزیت است، با میزان خطا بیت بالاتر از 10٪ زمانی که شرایط زیر برآورده شود:

(1) پهنای باند سیگنال تداخل برابر با 2.046MHz یا بیشتر است و کل باند فرکانس سیگنال GPS را پوشش می دهد. (2) پس از دریافت سیگنال تداخل توسط آنتن GPS، سطح کل قدرت آن باید بالاتر از -83dBm باشد.

جهت لبه اصلی آنتن GPS روی هواپیما به سمت آسمان است که می تواند یک عزل از تداخل زمین را فراهم کند. اندازه ی جداسازی بستگی به کیفیت آنتن، روش نصب و ساختار و مواد خود هواپیما دارد. اگر آنتن در موقعیت مرکزی هواپیما نصب شده باشد و یک قطعه کامل از صفحه شبکه فیبر کربن روی هواپیما قرار داشته باشد تا جهت زمین را مسدود کند، معمولا می تواند از ۳۰ تا ۴۰ دبیل عایق بندی فراهم کند. اگر جهت گیری آنتن ضعیف باشد و نصب به اندازه کافی عمودی نباشد، عایق بندی کاهش می یابد. فرض بر این که افزایش آنتن GPS هواپیماهای بدون سرنشین به محافظ زمینی (منبع تداخل) -40dB باشد و افزایش به آسمان الزامات دریافت آنتن GPS عادی را برآورده کند، یعنی سطح دریافت کل می تواند به -120dBm برسد. هواپيما 100 متر از زمين فاصله داره و افزايش آنتن فرستنده ي تداخل صفر است بر اساس فرمول از دست دادن فضای آزاد، قدرت انتقال مورد نیاز این است: Pt=Pr+32.45+20logd+20logf-G=-83+32.45-20+64+40=33.45dBm

محاسبه فوق به این معنی است که اگر پهنای باند تداخل متوسط باشد، تنها 2 وات قدرت انتقال برای نابودی GPS هواپیما بدون سرنشین در محدوده 100 متر مورد نیاز است. اگر آنتن تداخل دارای یک افزایش 6dB باشد، پس فقط 0.5W قدرت مورد نیاز است. از طریق آزمایش واقعی مشخص شد که وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین مارک 0.01W با نوسان دامنه نویز قدرت (1) به طور گسترده ای از پلاستیک سبک استفاده می کنند، که در نتیجه عایق زمین آنتن GPS بسیار کمتر از 40dB است.

سطح دریافتی نمی تواند به -120dBm برسد (که نزدیک به ارزش نظری بهینه است و معمولاً به -130dBm در مهندسی در نظر گرفته می شود).

طرح پخش گیرنده ارزان قیمت بیش از حد ساده است و از 43dB گسترش به طور کامل استفاده نمی کند.

ساده ترین سیگنال پهن باند، نوسان فرکانس نویز است. البته، تداخلات قوی تر هم می تواند برای فریب دادن استفاده شود، مانند استفاده از شبیه سازهای GPS برای تولید برخی از سیگنال های غلط. اما با توجه به اینکه قدرت تداخل در حال حاضر بزرگ نیست، به نظر می رسد که لازم نیست که این هزینه را انجام دهد.

رفتار یک هواپیما بدون سرنشین پس از از دست دادن سیگنال های GPS بستگی به عملکرد و تنظیمات سیستم کنترل پرواز دارد. برای کارکن های ماهر، GPS ضروری نیست. در عصر بدون GPS، خلبانان مدل های هوایی هنوز می توانستند مسیرهای پرواز خود را از طریق بازرسی بصری یا انتقال تصویر تکمیل کنند. با این حال، برای اپراتورهای بی تجربه، پیامدهای حذف سیگنال های GPS در حال حاضر بسیار جدی است، زیرا عملکرد بازگشت خودکار هواپیما بدون سرنشین بی اثر شده و باید به طور کامل به کار دستی متکی باشد. بر اساس تجربه دفاعی که قبلاً به دست آورده ایم، این اساساً معادل این است که نتوانستیم برگردیم. اگر می خواهید از پیامدهای تداخل GPS جلوگیری کنید، می توانید در مورد نکات زیر بنویسید:

در ترکیب با آنتن با یک افزایش 5dB، آن را می تواند در حال حاضر شکست بیشتر مارک های GPS در 100 متر. این ممکن است به دلایل زیر باشد:

• هابنده باید آموزش پرواز بدون GPS را داشته باشد.
• به سختی جداسازی زمین آنتن های GPS را ارزیابی کنید تا آن را به عنوان مثال 50dB افزایش دهید. یک گیرنده GPS را با بالا عملکرد.
• استفاده از یک پلت فرم بی وقفه با دقت بالاتر برای اطمینان از زمان بازگشت کافی در صورت از دست دادن GPS.
• از تصاوير دوربين هاي داخل هواپيما براي مکانيکي کردن و بازگشت استفاده کنيد