مسدود کردن و اختلال نقطه ای

مانع از تداخل   اختلال نقطه ای

هر زمان که در این مقاله از تداخل مسدود کننده اشاره شده است، به تداخل خارج از کانال ارتباطی اشاره دارد و از ظرفیت مدار گیرنده فراتر می رود، که می تواند باعث کاهش توانایی گیرنده در پردازش سیگنال های عادی شود.

استفاده از طیف گسترده و تکنولوژی پرش فرکانس برای تداخل سر و صدا مفید است، اما نمی تواند سطح مسدود کننده گیرنده را بهبود بخشد. برعکس، به دلیل نیاز به یک مرحله جلو گسترده تر، انسداد بیشتر رخ می دهد. در اینجا، تعریف سطح مسدود کردن سطح تداخل مورد نیاز برای فشرده سازی حساسیت دریافتی 6dB است که خارج از باند عبور لحظه ای گیرنده قرار دارد.

برای بهبود حساسیت، گیرنده های غیرنظامی معمولاً پس از فیلتر کردن ساده سیگنال های آنتن، به تقویت کننده ها و مخلوط کننده های کم سر و صدا وارد می شوند. از منظر صرفه جویی در انرژی، این مدارها نمی توانند از دستگاه های با قدرت بالا استفاده کنند زیرا دامنه پویایی آنها نسبتا کوچک است. معمولاً، آنها فقط نیاز دارند سیگنال های تداخل حدود -20dBm را ارائه دهند. حتی اگر انحراف کوچکی بین فرکانس تداخل و فرکانس دریافت وجود داشته باشد، می تواند حساسیت دریافت را 6dB کاهش دهد. در این مرحله، -20dBm سطح مسدود کننده گیرنده است. اگر تداخل بیشتر شود، گیرنده هیچ سیگنال مفیدی دریافت نمی کند. اگر مدار محدودی مناسب در قسمت جلو گیرنده وجود نداشته باشد، تداخل قوی تر می تواند آن را بسوزاند.

تعداد بیت های ADC معمولاً فقط 12 یا 14 است که محدوده پویایی آن را محدود می کند. برای اتخاذ برنامه های پرش فرکانس با سرعت بالا، باند پاس فیلتر فرکانس متوسط معمولا بزرگ است و تداخل در فرکانس های غیر دریافت کننده نیز می تواند به ADC برسد. افزایش کمی در تداخل می تواند ADC را بیش از حد بارگذاری کند، یا اگر AGC برای جلوگیری از بیش از حد بارگذاری ADC استفاده شود، سیگنال عادی کمکی به کمتر از 1 بیت خواهد بود زمانی که به ADC می رسد

به عنوان مثال تراشه گیرنده AD9361 را به عنوان مثال در نظر بگیرید، به سختی می تواند در معرض تداخلات باند بالاتر از -24dBm مقاومت کند. ایجاد قدرت -24 دبیلم در گیرنده پیچیده نیست. به عنوان مثال، با فاصله 100 متر و افزایش 3dB برای هر دو آنتن فرستنده و گیرنده، قدرت مورد نیاز -24+32.45+68-20-6=50.45dBm است. ，100 وات 。

مسدود کردن دخالت، به دلیل سادگی و اثربخشی آن، در حال حاضر رایج ترین روش رد استفاده شده توسط "دواهای مربوطه" است که نیازی به نگرانی در مورد مسئولیت قانونی برای دخالت در سایر خدمات ارتباطی ندارند. به دلیل تشعشع زیاد، به طور کلی امکان روشن کردن بدون سرنشین به طور مداوم برای دفاع وجود ندارد و فقط زمانی که دیده می شود، لازم است که بدون سرنشین روشن شود.

تداخل هدفمند که در این مقاله توصیف شده است تداخل هدفمند است که بر اساس فرکانس لحظه ای و زمان شروع سیگنال تداخل شده اعمال می شود. اگرچه هواپیماهای بدون سرنشین معمولی محدوده فرکانس مورد تایید خود را دارند، برخی از هواپیماهای بدون سرنشین ممکن است از هر فرکانس برای انجام فعالیت های نگران کننده استفاده کنند. اگر همه تداخلات مورد نیاز باشد، قدرت مورد نیاز بالا است، محدوده کار کوتاه است و تأثیر بر ارتباطات عادی برای از بین بردن دشوار است. انتقال داده های باند باریک یا سیگنال های پرش فرکانس در هر لحظه فرکانس ثابت دارند و اگر فقط این فرکانس ها را هدف قرار دهند، قدرت تداخل می تواند به شدت صرفه جویی شود. برای طیف پخش دنباله مستقیم ساده، تداخل هدف معمولا تعریف نمی شود

یک سناریوی متداول اختلال هدف در شکل زیر نشان داده شده است. گیرنده ی شناسایی به طور مداوم نوارهای فرکانس ارتباطی احتمالی را نظارت می کند و داده ها را به کامپیوتر ارسال می کند. وقتی کامپیوتر سیگنال از کنترل از راه دور را تشخیص می دهد، بلافاصله از فرستنده مداخله کننده پارامترهای مورد نیاز برای مداخله را اطلاع می دهد، و باعث می شود فرستنده مداخله کننده شروع به انتقال کند. پس از یک دوره زمانی (به عنوان مثال 1 میلی ثانیه) ، تداخل متوقف می شود و گیرنده شناسایی به دنبال سیگنال کنترل از راه دور است. اگر سیگنال کنترل از راه دور همچنان وجود داشته باشد یا فرکانس تغییر کند، پارامترهای جدید به فرستنده اطلاع داده می شود و تداخل دوباره شروع می شود. اگه سيگنال کنترل از دست رفته، مزاحم نشو جدا کردن گیرنده و فرستنده اجازه می دهد تا به طور همزمان شناسایی و تداخل.

مزیت این نوع تداخل این است که بدون سیگنال تداخل تولید نمی کند و سطح تداخل بسیار پایین است و باعث می شود بسیار سازگار با محیط زیست باشد. اگر سیگنال کنترل از راه دور طیف گسترده ای نداشته باشد، معمولاً کافی است که سطح دریافت برابر یا کمی بالاتر باشد. اگر سیگنال طیف گسترده ای باشد، به دلیل افزایش طیف گسترده کم، معمولاً فقط باید در حدود 20dB باشد. تنظیمات قدرت را می توان بر اساس پهنای باند لحظه ای سیگنال کنترل از راه دور تعیین کرد و می توان آن را به طور مناسب افزایش داد زمانی که پهنای باند گسترده باشد. صرف نظر از فرکانس یا پهنای باند، می تواند توسط گیرنده های شناسایی اندازه گیری شود. اگر تکنولوژی اجازه دهد، روش های تعدیل نیز می تواند تعیین شود و سیگنال های خاصی (مانند سیگنال های WIFI در نزدیکی مدافعان) قابل تشخیص است.

چالش اصلی هدف قرار دادن تداخل سرعت پاسخ است. اگر سرعت پرش 1000 hops در ثانیه باشد، زمان اقامت یک نقطه فرکانس تنها 1ms است. بر اساس نیمی از تداخل، تنها 500 مکیوسکن برای شناسایی، تجزیه و تحلیل، قضاوت، فرمان و فعال سازی فرستنده وجود دارد. حالا اين شاخص به راحتی قابل دست يابي است. اگر شناسایی خاص انواع سیگنال مورد نیاز نباشد و فقط قضاوت FFT و نوع طیف انجام شود، کل فرآیند می تواند در عرض چند میکرو ثانیه تکمیل شود. اما فرستنده نیاز به طراحی ویژه ای دارد تا به سرعت تنظیم شود و قدرت کافی داشته باشد. خوشبختانه سرعت پرش کنترل از راه دور الان خیلی سریع نیست

علاوه بر این، وضعیت دفاعی گیرنده شناسایی نیز باید در نظر گرفته شود. ارتفاع این هواپیما نسبتاً بالاست و ممکن است که این هواپیما بتواند سیگنال های کنترل از راه دور را دریافت کند، در حالی که گیرنده شناسایی در زمین نمی تواند آنها را دریافت کند. در این مرحله، لازم است که آنتن را بالا ببرید و افزایش دهید. اما همچنین می تواند منجر به دریافت سیگنال های کنترل از راه دور شود، به خصوص وقتی که منطقه مستحکم در داخل شهر است. این امر الزامات بالایی را برای تشخیص سیگنال ایجاد می کند. اگر کنترل از راه دور سیگنال های رایج شهری مانند سیگنال های WIFI را شبیه سازی کند یا از فناوری WIFI استفاده کند، مشکل نسبتا بالا خواهد بود.

کل تجهیزات نسبتا گران هستند. اگر دامنه پرش فرکانس بیشتر گسترش یابد یا از سایر فن آوری های UWB استفاده شود، هزینه تجهیزات شناسایی و اختلال در صدا افزایش خواهد یافت