Blokkeren en spot jamming

Blokkeringsinterferentie   spotjammer

Wanneer in dit artikel over blokkeringsinterferentie wordt gesproken, verwijst dit naar interferentie die zich buiten het communicatiekanaal bevindt en de capaciteit van de ontvanger schakeling overschrijdt, wat kan leiden tot een afname van het vermogen van de ontvanger om normale signalen te verwerken.

Het gebruik van spreadspectrum en frequentiehopping is gunstig voor geluidsinterferentie, maar kan het blokkeringsniveau van de ontvanger niet verbeteren. In plaats daarvan is het meer waarschijnlijk dat er een verstopping optreedt omdat er een bredere voorste fase nodig is. Hier wordt het blokkage-niveau gedefinieerd als het interferentieniveau dat nodig is om de ontvangstgevoeligheid met 6 dB te comprimeren, die zich buiten de momentane doorlaatband van de ontvanger bevindt.

Om de gevoeligheid te verbeteren, gebruiken civiele ontvangers meestal laagruisversterkers en mixers na eenvoudige filtering van antennesignalen. Vanuit het perspectief van energiebesparing kunnen deze circuits geen hoogvermogenapparaten gebruiken, omdat hun dynamisch bereik relatief klein is. Gewoonlijk hoeven ze alleen interferentiesignalen van ongeveer -20dBm te leveren. Zelfs als er een kleine afwijking is tussen de interferentiefrequentie en de ontvangfrequentie, kan dit de ontvanggevoeligheid met 6dB verminderen. Op dit punt is -20dBm het blokkerniveau van de ontvanger. Als de interferentie verder wordt versterkt, zal de ontvanger helemaal geen nuttige signalen ontvangen. Als er geen geschikte begrenzingscircuits in de voorzijde van de ontvanger zijn, kan sterkere interferentie deze beschadigen.

Het aantal bits in de ADC is meestal slechts 12 of 14, wat de dynamische bereik beperkt. Om hoge-snelheid frequentie-hoppende schema's te adopteren, is de banddoorlaat van het tussenfrequentiefilter meestal groot, en interferentie op niet-ontvangende frequenties kan ook de ADC bereiken. Een lichte toename van interferentie kan de ADC overbelasten, of als AGC wordt gebruikt om te voorkomen dat de ADC overbelast raakt, zal het normale signaal zwak zijn tot minder dan 1 bit wanneer het de ADC bereikt.

Als voorbeeld kan de gewone transceiverchip AD9361 nauwelijks bestand zijn tegen uit de band gelegen interferentie hoger dan -24 dBm. Het is niet ingewikkeld om een vermogen van -24 dBm op de ontvanger te induceren. Neem een afstand van 100 meter en een winst van 3 dB voor zowel de zend- als ontvangantennen als voorbeeld, het vereiste vermogen is -24+32,45+68-20-6=50,45 dBm ，100W 。

Blokkering van interferentie, vanwege de eenvoud en effectiviteit, is momenteel de meest gebruikte afwijs methode door "relevante afdelingen" die zich geen zorgen hoeven te maken over juridische verantwoordelijkheid voor het verstoren van andere communicatiediensten. Vanwege hoge straling is het over het algemeen niet mogelijk om de drone continu aan te zetten voor verdediging, en het is vereist om de drone alleen aan te zetten wanneer deze wordt gezien.

De gerichte interferentie die in dit artikel wordt beschreven, is een gerichte interferentie die wordt toegepast op basis van de onmiddellijke frequentie en opstarttijd van het verstoorde signaal. Hoewel reguliere drones hun goedgekeurde frequentiebereik hebben, kunnen sommige drones elke frequentie gebruiken om zich met zorgwekkende activiteiten bezig te houden. Als alle interferentie vereist is, is het vereiste vermogen hoog, is het operationele bereik kort en is de impact op normale communicatie moeilijk te elimineren. Narrowband datatransmissie of frequentiesprongsignalen hebben op elk moment een vaste frequentie, en als alleen deze frequenties worden gericht, kan het interferentievermogen aanzienlijk worden bespaard. Voor eenvoudige directe sequentie spreidingsspectra is gerichte interferentie meestal niet gedefinieerd

Een typisch scenario van richtingsinterferentie wordt weergegeven in de volgende figuur. De verkenningsontvanger monitort continu mogelijke communicatiefrequentiebanden en stuurt gegevens naar de computer. Wanneer de computer het signaal van de afstandsbediening detecteert, informeert deze onmiddellijk de interfererende zender over de parameters die verstoord moeten worden, waardoor de interfererende zender begint te zenden. Na een bepaalde tijd (bijv. 1 milliseconde) wordt de interferentie gepauzeerd en blijft de verkenningsontvanger zoeken naar het signaal van de afstandsbediening. Als het signaal van de afstandsbediening blijft bestaan of van frequentie verandert, worden de nieuwe parameters aan de zender doorgegeven en wordt de interferentie opnieuw gestart. Als het signaal van de afstandsbediening verdwijnt, stop dan met interfereren. Het scheiden van de ontvanger en zender maakt gelijktijdige verkenning en interferentie mogelijk.

Het voordeel van dit type interferentie is dat het geen interferentie uitzendt zonder een signaal, en het interferentieniveau is zeer laag, waardoor het zeer milieuvriendelijk is. Als het signaal van de afstandsbediening geen spreidingsspectrumsignaal is, is het meestal voldoende om het ontvangniveau gelijk of iets hoger te maken. Als het een spreidingsspectrumsignaal is, is het meestal voldoende om binnen 20dB te blijven vanwege de lage spreidingsspectrumsversterking. De vermogensinstelling kan worden bepaald op basis van de onmiddellijke bandbreedte van het signaal van de afstandsbediening, en kan passend worden verhoogd wanneer de bandbreedte breed is. Ongeacht frequentie of bandbreedte, kan het worden gemeten door verkenningsontvangers. Als de technologie het toelaat, kunnen ook modulatiemethoden worden bepaald, en bepaalde signalen (zoals WIFI-signalen nabij verdedigers) kunnen worden gedetecteerd.

De belangrijkste uitdaging van het richten op interferentie is de responssnelheid. Als de sprongsnelheid 1000 sprongen per seconde is, is de verblijftijd van een enkel frequentiepunt slechts 1 ms. Op basis van de helft van de interferentie is er slechts 500 μs tijd voor verkenning, analyse, oordeel, commando en activering van de zender. Nu kan deze indicator gemakkelijk worden bereikt. Als specifieke identificatie van signaaltypes niet vereist is en alleen FFT en spectrale typebeoordeling worden uitgevoerd, kan het hele proces binnen enkele microseconden worden voltooid. Echter, de zender vereist een speciaal ontwerp om zo snel afgestemd te worden en voldoende vermogen te bereiken. Gelukkig is de sprongsnelheid van de afstandsbediening nu niet snel.

Daarnaast moet de defensiesituatie van de verkenningsontvanger ook in overweging worden genomen. De hoogte van de drone is relatief hoog, en het is mogelijk dat de drone afstandsbedieningssignalen kan ontvangen, terwijl de verkenningsontvanger op de grond deze niet kan ontvangen. Op dit punt is het noodzakelijk om de antenne te verhogen en de versterking te verhogen. Maar het kan ook leiden tot het ontvangen van veel niet-afstandsbedieningssignalen, vooral wanneer het versterkte gebied zich binnen de stad bevindt. Dit zal hoge eisen stellen aan de signaalherkenning. Als de afstandsbediening veelvoorkomende stedelijke signalen simuleert, zoals WIFI-signalen of WIFI-technologie gebruikt, zal de moeilijkheid relatief hoog zijn.

De gehele apparatuur is relatief duur. Als het frequentiesprongbereik verder wordt vergroot of andere UWB-technologieën worden gebruikt, zullen de kosten van verkennings- en storingsapparatuur verder toenemen.